Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ο Δράκος και η θλίψη...



Κάποτε υπήρχε ένα χωριό ψηλά σ’ ένα βουνό, με λιγοστούς κατοίκους, γύρω στις εκατό οικογένειες. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν πολύ αρμονικά και ευτυχισμένα μεταξύ τους. Ποτέ δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, ήταν πάντα γελαστοί και αισιόδοξοι.
Μια μέρα, εμφανίστηκε στο χωριό ένας δράκος. Κατέβηκε από τα βουνά και εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά πάνω από τα σπίτια τους. Κάθε τόσο κατέβαινε στο χωριό και έτρωγε από έναν χωρικό — άντρα, γυναίκα, παιδί,  δεν έκανε διακρίσεις. Οι χωρικοί είχαν πανικοβληθεί, δεν ήξεραν πώς να τον αντιμετωπίσουν. Ο ένας μετά τον άλλον οι πιο γενναίοι άντρες του χωριού οπλίζονταν και πήγαιναν να παλέψουν μαζί του. Όμως ο δράκος πάντα νικούσε και τους σκότωνε.
Οργάνωσαν μια ομάδα επίθεσης από δέκα άντρες, οπλισμένους με μαχαίρια και κάθε λογής όπλα και του επιτέθηκαν στη φωλιά του. Ο δράκος, με μια ανάσα-φωτιά, τους έκαψε όλους μονομιάς. Όταν πια είχαν απελπιστεί, μάζεψαν τα υπάρχοντα τους και μετακόμισαν σε ένα γειτονικό χωριό εκεί κοντά. Ο δράκος όμως τους ακολούθησε και εξακολουθούσε να τους επιτίθεται και να τους σκοτώνει έναν έναν.
Τότε, εμφανίστηκε στο χωριό ένας άντρας νέος, κοντούλης και αδύνατος και τους είπε: “Εγώ θα σκοτώσω το δράκο”.
Όλοι γέλασαν μαζί του και τον κορόιδεψαν έμοιαζε στη δύναμη με μικρό παιδί!
“Θα σε κάνει μια χαψιά”, του έλεγαν. Εκείνος όμως —Μέμος ήταν τ’ όνομα του— πήρε ένα μικρό μαχαίρι, ένα μπουκάλι νερό και ένα κομμάτι ψωμί και ξεκίνησε για τη φωλιά του δράκου.
Πλησίασε αργά και αθόρυβα, για να μην τον πάρει χαμπάρι, και του έστησε καραούλι. Περίμενε μέχρι να νυχτώσει για τα καλά και, όταν ο δράκος αποκοιμήθηκε και άρχισε να ροχαλίζει, πήδηξε γρήγορα γρήγορα μέσα στο στόμα του και κατέβηκε στην κοιλιά του. Εκεί κάθισε ήσυχα σε μια γωνιά, έβγαλε το μαχαίρι από τη ζώνη του και άρχισε να κόβει την κοιλιά του δράκου από μέσα. Κάθε μέρα που περνούσε έκοβε κι από ένα μικρό κομματάκι.
Ο δράκος, που ήταν τεράστιος, στην αρχή δεν καταλάβαίνε τίποτε. Ύστερα από λίγες μέρες, άρχισε να έχει αφόρητους πόνους και να μην μπορεί πια να φάει. Ο Μέμος, με υπομονή και επιμονή, έκοβε κάθε μέρα και λίγο περισσότερο από την κοιλιά του. Ακόμα κι όταν σώθηκε το νερό και το ψωμί που είχε πάρει μαζί του, εκείνος, εξαντλημένος και πεινασμένος, συνέχιζε να κόβει.
Οι χωρικοί πίστεψαν ότι ο Μέμος είχε πεθάνει, ότι τον είχε φάει ο δράκος, όπως τους υπόλοιπους. Έλεγαν μάλιστα ότι ήταν τόσο ανόητος αυτός, που πήγε και μπήκε μόνος του στο στόμα του δράκου! Καθώς περνούσαν οι μέρες και ο δράκος δεν έκανε πια επιθέσεις, παραξενεύτηκαν.
Μετά από ένα μήνα, μαζεύτηκαν όλοι έξω από τη σπηλιά του δράκου και τον παρακολουθούσαν να σφαδάζει από τους πόνους, να χτυπιέται, να βγάζει φωτιές, αλλά χωρίς να μπορεί να σηκωθεί.
Και ξαφνικά, ο δράκος ξεψύχησε μ’ ένα εκκωφαντικό αγκομαχητό. Άνοιξε τότε η κοιλιά του και βγήκε από μέσα ο Μέμος! Οι χωρικοί έμειναν άφωνοι για λίγο και ύστερα άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν τον ήρωα τους. Τον σήκωσαν στα χέρια και τον οδήγησαν στην πλατεία του χωριού για να του αποδώσουν τις τιμές που του έπρεπαν.
Αφού του έδωσαν να πιει νερό και να φάει καλά, τον ρώτησαν πώς τα κατάφερε, ένας τόσος δα ανθρωπάκος, να σκοτώσει το δράκο, κάτι που δεν είχαν καταφέρει δέκα δυνατοί άντρες μαζί. Και ο Μέμος τους είπε: “Το μυστικό είναι να μπεις μέσα στο θεριό, πριν προλάβει εκείνο να σε φάει. Να μπεις με τη θέληση σου, καλά προετοιμασμένος και να έχεις υπομονή κι επιμονή. Θα σου πάρει καιρό, αλλά τελικά θα καταφέρεις να το σκοτώσεις. Όταν είσαι μέσα του ζωντα-νός, δεν μπορεί να σε πολεμήσει. Ο χρόνος είναι ο σύμμαχος σου. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μικρό μαχαίρι”».

Η Μαρίνα έμεινε για λίγο σιωπηλή και μετά του είπε:
«Υπέροχη ιστορία, Αλέκο μου, πραγματικά. Δε νομίζω όμως πως καταλαβαίνω τι θες να μου πεις».
«Ο δράκος, Μαρίνα, είναι η θλίψη, το πένθος. Μπορεί να παρουσιαστεί στη ζωή σου εντελώς ξαφνικά και αν δεν ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις, θα σε φάει. Αν προσπαθήσεις να το αγνοήσεις, είσαι σίγουρα χαμένος. Αν πάλι πας να το πολεμήσεις βιαστικά και να το χτυπήσεις ενώ είσαι απ’ έξω, θα σε νικήσει. Ο μόνος τρόπος να το νικήσεις είναι να μπεις μέσα του και να το πολεμήσεις μεθοδικά. Κάθε μέρα κι από λίγο. Με υπομονή και επιμονή. Το μαχαίρι του Μέμου είναι η δύναμη της θέλησης που έχει ο καθένας μας. Και ο χρόνος ο σύμμαχος μας. Καταλαβαίνεις τώρα;»



Απόσπασμα από το βιβλίο “Το παιδί της αγάπης” (Εκδόσεις Ψυχογιός)


Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

χόρχε μπουκάι: τι είναι το στρες;




— «Τι είναι όμως αυτό το περίφημο στρες;»
«Το περίφημο στρες, όπως το αποκαλείς εσύ (και που στην πραγματικότητα θα ‘πρεπε να το λέμε κακό στρες για να το ξεχωρίζουμε από την υγιή αντίδραση που λέγεται καλό στρες), είναι ουσιαστικά μια κατάσταση πλήρους εξάντλησης των συστημάτων προσαρμογής και χειρισμού του κινδύνου, όταν το σώμα δεν μπορεί πια να αντιδράσει με σημάδια ετοιμότητας και το άτομο καταρρέει.

»Η αίσθηση που έχει ο άνθρωπος είναι ότι βουλιάζει, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα πια, ότι δεν έχει τη δύναμη να συνεχίσει, και κατρακυλάει σε μια ψυχική και σωματική κατάρρευση από την οποία η επιστροφή είναι πολύ αργή και επίπονη. Μια κατάσταση απειλητική ή υπερβολικής έντασης που διαρκεί στο χρόνο, μπορεί να προκαλέσει διαταραχές σαν κι αυτή που περιγράψαμε, όπου εμφανίζονται κρίσεις κλάματος, εναλλαγή μαχητικού ενθουσιασμού με απελπισμένη φυγή, πισογυρίσματα, αστάθειες, κ.λπ.

»Θα σου πω μια ιστορία για να δω αν θα γελάσεις…»

Λέγεται ότι μια μέρα, ξυπνάει η μητέρα τον γιο της γύρω στις επτά το πρωί, κι αυτός της λέει:
«Μαμά, δε θέλω να πάω σχολείο, δε θέλω…»
«Μα πρέπει να πας, αγόρι μου» απαντάει η μητέρα, που δείχνει να τον συμπονά.
«Όμως δε θέλω» λέει αυτός, «δε θέλω. Άσε με να μην πάω, μανούλα. Δε θέλω να ξαναπάω σχολείο» λέει και συνεχίζει: «Το φοβάμαι το σχολείο, μαμά. Φοβάμαι πολύ να πάω…»
«Μα τι συμβαίνει, παιδί μου, και δε θέλεις ποτέ να πας σχολείο;»
«Μαμά, τα παιδιά μου πετάνε σαΐτες και μου παίρνουν τα πράγματα μου πάνω απ’ το τραπέζι» λέει κλαψουρίζοντας, «και οι καθηγητές μου φέρονται άσχημα… μου κάνουν πλάκα… δε θέλω, σου λέω, να πάω σχολείο. Άσε με να μην πάω, μανούλα… Άσε με…»
«Κοίτα, αγόρι μου…» λέει η μητέρα αποφασιστικά. «Πρέπει να πας σχολείο για τέσσερις λόγους: ο πρώτος είναι ακριβώς για ν’ αντιμετωπίσεις αυτόν τον φόβο που σε βασανίζει. Ο δεύτερος, γιατί είσαι υποχρεωμένος. Ο τρίτος γιατί είσαι ήδη 42 χρόνων και ο τέταρτος… γιατί είσαι ο διευθυντής.» —


Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Από την Αυτοεκτίμηση στον Εγωισμό” Εκδόσεις opera

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/02/xorxe-bucai-ti-einai-to-stress/#ixzz2uYeMi1Ac

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Τρεις ψυχολογικές τεχνικές για να ενισχύσεις τη δημιουργικότητά σου



Στο άκουσμα της λέξης «δημιουργικότητα» ,το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας ίσως είναι η καλλιτεχνική δημιουργικότητα : ένας ζωγράφος,ένας συνθέτης μουσικής, ένας συγγραφέας.
Η δημιουργικότητα όμως αγγίζει και πολλά άλλα επαγγέλματα όπως για παράδειγμα επαγγελματίες υγείας,επιχειρηματίες ή στελέχη. Και φυσικά, πέρα από τον επαγγελματικό τομέα της ζωής, η δημιουργικότητα επεκτείνεται και στην προσωπική μας ζωή.
Το κοινό στοιχείο ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που αναζητούν ή εκπληρώνουν διαφορετικές μορφές δημιουργικότητας είναι ότι όλοι προσπαθούν να αξιοποιήσουν όσα γνωρίζουν ήδη για να δώσουν μορφή σε καινούριες, δημιουργικές λύσεις.
Ο,τι κι αν έχουμε μάθει μέχρι τώρα, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι με έφεση στη δημιουργικότητα και άλλοι που δεν την έχουν καθόλου, είναι σημαντικό να συνειδητοποίησουμε ότι αυτή η πεποίθηση είναι εν μέρει μύθος, κι ότι όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δημιουργικοί.
Συγκεκριμένα, η δημιουργικότητα σου μπορεί να βρίσκεται κρυμμένη κάτω απο πεποιθήσεις που την σαμποτάρουν και σε περιορίζουν να εκφραστείς. Για παράδειγμα, ίσως να λές στον εαυτό σου ότι «δεν είσαι δημιουργικός» ή ότι «είσαι μέτρια δημιουργικός».
Η αλήθεια είναι ότι ίσως να μην έχεις την έφεση να ζωγραφίσεις ένα πίνακα, ίσως όμως να είσαι δημιουργικός στις σχέσεις σου με τους άλλους, στην επιστήμη σου ή μαγειρεύοντας.
Εάν έχεις την επιθυμία , τη επιμονή και το θάρρος να καλλιεργήσεις την πλευρά σου αυτή, σίγουρα θ’αλλάξεις γνώμη και θα καταλάβεις ότι δημιουργικότητα υπάρχει παντού, ακόμα και σε μια συζήτηση όπου προτείνεις στο συνομιλητή σου κάτι που εκείνος προηγουμένως δεν είχε σκεφτεί.
Εάν πάλι σκέφτεσαι ότι η δημιουργικότητα σου χαρακτηρίζεται από μετριότητα επειδή για παράδειγμα δε ζωγραφίζεις όπως ο Σαλβαντόρ Νταλί, ίσως απλά να περιορίζεις την δημιουργική σου έκφραση επικρίνοντας την και ακυρώνοντας την, πριν εκείνη έχει την ευκαιρία να σου αποκαλυφθεί.
Η δημιουργικότητα ίσως να βρίσκεται μέσα σου και να περιμένει να την αφήσεις ελεύθερη να υλοποιηθεί χωρίς « να φοβάται» την κριτική.
Αφού λοιπόν πιστέψεις ότι έχεις τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός, δοκίμασε τις παρακάτω τεχνικές για να καλλιεργήσεις τη δημιουργική σου σκέψη :

1. Καιταιγισμός ιδεών και αντίστροφος καταιγισμός
(Brainstorming& Reverse Brainstorming).

Για να εφαρμόσεις την τεχνική του Brainstorming : Σημείωσε κάθε ιδέα που σου έρχεται στο μυαλό χωρίς καμμιά κριτική και λογοκρισία, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και ιδέες που φαντάζουν άσχετες ή παράξενες. Ο στόχος εδώ είναι η ποσότητα και όχι η ποιότητα των ιδεών που παράγονται.
Στο τέλος συνδύασε τις ιδέες μεταξύ τους και δούλεψε στο να τις βελτιώσεις.
Για να εφαρμόσεις Αντίστροφο Καταιγισμό : Αντί να ρωτήσεις «ποιά θα μπορούσε να είναι η λύση;», όπως κάνουμε στο brainstorming, άλλαξε την ερώτηση σε «Πώς θα μπορούσα να προκαλέσω το πρόβλημα;» ή «πώς θα μπορούσα να προκαλέσω το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλω;».
Και πάλι άσε τη ροή των ιδεών να κυλήσει ανεμπόδιστα, χωρίς να απορρίπτεις τίποτα. Εφόσον έχεις μαζέψει όλες τις ιδέες για να λύσεις αυτό το αντίστροφο πρόβλημα, δοκίμασε να αντιστρέψεις τις σε ιδέες- λύσεις για το αρχικό πρόβλημα.

2.Η Ψυχολογική απόσταση.

Για ο,τιδήποτε δεν βιώνουμε να συμβαίνει στο εδώ, το τώρα και στους εαυτούς μας ,θεωρείται ότι υπάρχει «ψυχολογική απόσταση». Είναι επίσης εφικτό να προκαλέσουμε μια κατάσταση ψυχολογικής ααπόστασης αλλάζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, για παράδειγμα σκεπτόμενοι ποιά θα ήταν η γνώμη κάποιου άλλου ατόμου ή ότι η ερώτηση είναι αναληθής.
Σύμφωνα με νέες έρευνες στον τομέα, η ψυχολογική απόσταση φαίνεται να ενισχύει την δημιουργική σκέψη. Προσπάθησε λοιπόν ν’απομακρυνθείς από το πρόβλημα ψυχολογικά, για παράδειγμα, σκέψου πως θα έλυνες το πρόβλημα ένα χρόνο από σήμερα εάν υποθέσουμε ότι κάνεις αυτό το νοερό ταξίδι στο χρόνο ή προσπάθησε να λύσεις το πρόβλημα αυτό σα να προέκυψε από μια μακρινή τοποθεσία κι όχι από την τωρινή του πηγή.

3. Συνδυασμός αντίθετων ιδεών.

Σύμφωνα με τον Albert Rothenberg, ερευνητή στον τομέα της δημιουργικής σκέψης, η ικανότητα να φαντάζεται κανείς δύο αντίθετες ή συγκρουόμενες ιδέες, εικόνες ή έννοιες ταυτόχρονα, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά εξαιρετικής δημιουργικότητας( Janusian Thinking/Process).
Για να ενισχύσεις τη δημιουργικότητα σου, συνδύασε αντικρουόμενες ιδέες και δημιούργησε αντιθέσεις που μοιάζουν απίστευτες: είναι πιθανό ότι θα αναδυθούν καινοτόμες ιδέες μέσα από τις αντιπαραθέσεις και τον ταυτόχρονο αυτό συνδυασμό των αντιθέτων.
Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon
http://happymind.gr



Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/05/treis-psixologikes-texnikes-gia-na-enisxyseis-ti-dhmiourgikothta-sou/#ixzz2uSkngj5v




Ο απλούστερος τρόπος να αλλάξετε μια στραβή μέρα


Όλοι έχουμε ζήσει ημέρες ή περιόδους όπου τα πάντα πηγαίνουν στραβά, όπου η μια συμφορά διαδέχεται την άλλη. 


Είτε το αντιλαμβανόσασταν είτε όχι, γεγονός παραμένει ότι όλη αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση άρχισε με μία και μόνη σκέψη.
Αυτή η μία κακή σκέψη προσέλκυσε περισσότερες, η συχνότητα «κλείδωσε» και, τελικά, όντως κάτι πήγε στραβά. 
Αντιδρώντας σε αυτή την αρνητική εξέλιξη, αρχίσατε να προσελκΰετε και άλλα δεινά. Προσελκΰοντας απλώς τις όμοιες τους, οι αρνητικές αντιδράσεις σας πολλαπλασιάστηκαν και η αλυσιδωτή αντίδραση συνέχισε να εξελίσσεται, γιατί έτσι επιτάσσει ο νόμος.

Ο μόνος τρόπος για να τη σταματήσετε είναι να μετακινηθείτε από τη συγκεκριμένη συχνότητα, αλλάζοντας σκόπιμα το σκεπτικό σας.

Μπορείτε να αλλάξετε τις σκέψεις σας σε ό,τι εσείς θέλετε. 
Αν το κάνετε, και αφού λάβετε μέσω των συναισθημάτων σας την επιβεβαίωση ότι αλλάξατε συχνότητα, ο νόμος της έλξης θα ανταποκριθεί στη νέα συχνότητα και θα σας αναμεταδώσει τις νέες εικόνες της ζωής σας.




Από το βιβλίο The Secret (Το μυστικό)










Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/02/pos-na-allaksete-mia-stravi-mera/#ixzz2uS7SEPjm

                                                               

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

ΣΥΓΧΩΡΩ ΘΑ ΠΕΙ...





Συγχωρώ θα πει στ' αλήθεια να θυμάμαι πως κ α ν έ ν α ς δεν είναι τέλειος. 
Πως ο καθένας μας μπορεί να γλιστρήσει ενώ θέλει πολύ να παραμείνει όρθιος. 
Πως ο καθένας μας λέει πράγματα που ευχόμασταν να μην τα έχει πει.

Πως όλοι μπορεί να ξεχάσουμε οτι πιο μεγάλη σημασία έχει να αγαπάς παρά να διεκδικείς το δίκιο σου. 


Συγχωρώ θα πει πως είμαστε πιο σ η μ α ν τ ι κ ο ί από τα λάθη μας.

Πως είμαστε συχνά γεμάτοι συμπόνοια για τα σφάλματα των άλλων για να είμαστε πονετικοί στα λάθη τα δικά μας. 


Συγχωρώ θα πει πως έχω στην καρδιά μου χώρο για να ξεκινήσω
ξανά και ξανά... και ξανά...και ξανά.... !!!



Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Οι άνθρωποι γελούν γιατί πονούν



Γι αυτό οι άνθρωποι γελούν: Γελούν γιατί πονούν, γιατί το γέλιο είναι το μόνο που μπορεί να σταματήσει τον πόνο. Σκεφτείτε όταν πάτε να δείτε μια παράσταση, πότε γελάτε… Όταν ο κωμικός κάνει μια γκάφα, όταν μπερδεύεται, όταν πέφτει ή με οτιδήποτε κάνει που δεν είναι καλοσύνη. Βρείτε κάτι που σας έκανε να γελάσετε πολύ, όχι απλώς να χαμογελάσετε. Τότε θα δείτε αν δεν υπάρχει κάπου κάποιο κακό, και αν θα γελούσατε στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε..
Σκεφτείτε διάφορα ανέκδοτα που θυμάστε και που σας έκαναν να γελάστε πολύ. Έπειτα διάφορες πραγματικές ιστορίες. Και φάρσες. Ειδικά οι φάρσες δικαιώνουν τη θεωρία ότι γελάμε για να σταματήσουμε τον πόνο… Αλλά και τα ανέκδοτα… Και οι πραγματικές ιστορίες… Απ’ ό,τι φαίνεται, το κλασικό πέσιμο πάνω στα πισινά μας είναι ένα απ’ τα κορυφαία αστεία. Το “αστείο” δεν είναι κάτι καλό. Ούτε είναι αστείο για το άτομο στο οποίο συμβαίνει. Είναι γενναιότητα… και μοίρασμα… ενάντια στον πόνο και τη θλίψη και την ήττα.
Γελάμε μ’ εμάς. Τους ανθρώπους που υποφέρουν από τόσα κακά, τόσα δεινά.

Αναλογιστήκατε ποτέ γιατί έχουμε τόσα ανέκδοτα για το θάνατο; Για τους ανθρώπους, ο θάνατος είναι τόσο θλιβερός που είμαστε υποχρεωμένοι να γελάμε μ’ αυτόν. Όλες οι θρησκείες αντιφάσκουν μεταξύ τους στα πάντα, αλλά όλες είναι γεμάτες με τρόπους που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους ώστε να έχουν την γενναιότητα να γελούν ακόμα και όταν ξέρουν ότι πεθαίνουν…
Αν ξέραμε ότι είμαστε αθάνατοι, ότι όντως υπάρχει επέκεινα, τότε δεν θα υπήρχαν αντίστοιχα ανέκδοτα για το θάνατο, μιας και θα ήταν μια φυσιολογική κατάσταση, ούτε θα υπήρχαν θρησκείες
Αν ο άνθρωπος είχε ένα άφθαρτο σώμα που δεν πονούσε, τότε δεν θα ξεκαρδιζόμασταν απ’ τα γέλια κάθε φορά που θα βλέπαμε κάποιον να γλιστράει και να σκάει στα πατώματα…
Οπότε την επόμενη φορά που θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια θα ξέρετε ότι ξορκίζετε το κακό, ότι σταματάτε τον πόνο, ότι μοιράζεστε την ήττα. Ίσως ο «παράδεισος» του ανθρώπου να είναι ένας «κόσμος» δίχως πόνο. Η παντελής έλλειψη πόνου (απ’ την άλλη βέβαια σ’ αυτόν τον παράδεισο θ’ απουσίαζε εξίσου και το γέλιο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι ζούμε σε μια κόλαση όπου ο πόνος, η ήττα, ο φόβος κυριαρχούν και το πιο ισχυρό όπλο που έχουμε για να μην μας ισοπεδώσουν είναι το γέλιο… γι’ αυτό,
Γελάστε γιατί χανόμαστε!
«Ξένος σε Ξένη Χώρα» Ρόμπερτ Χαϊνλάϊν.

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ




Η ζωή είναι πολύ απλή.
Ό, τι δίνουμε- αυτό και λαμβάνουμε.
Εμείς είμαστε υπεύθυνοι 100% για όλα τα γεγονότα, που συμβαίνουν στην ζωή μας- τα πιο ευχάριστα και τα πιο άσχημα.
Η κάθε μας σκέψη δημιουργεί το μέλλον μας.

Όλα τα γεγονότα δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους με την βοήθεια των σκέψεων και των αισθημάτων μας.
Το νόημα, που εμείς βάζουμε στις σκέψεις μας και τα λόγια μας φέρουν αυτό, που εμείς βιώνουμε στην ζωή μας.

Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τις συγκεκριμένες καταστάσεις στην ζωή μας και μετά καταναλώνουμε τις δυνάμεις μας, βρίζοντας τους άλλους ανθρώπους η στέλνοντας τις κατάρες στις συνθήκες, που μας εμποδίζουν.

Η αιτία όλων των δεινών μας και της πραγματικότητάς μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Μπορούμε να πούμε, ότι:

ΕΓΩ = ΕΓΩ + ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ

Εάν ο νους μας είναι αρμονικός και ισορροπημένος, τότε στην ζωή μας εμείς θα βρίσκουμε ακριβώς το ίδιο.

Προσπαθήστε να εντοπίσετε, ποιο χαρακτηριστικό με το πλέον παραστατικό τρόπο σας περιγράφει;

1. «Οι άνθρωποι κοιτούν να μου κάνουν κακό».

2. «Όλοι θέλουν το καλό μου και προσπαθούν να βοηθήσουν στην λύση των προβλημάτων μου».

Αυτό, που εμείς πιστεύουμε- γίνεται η πραγματικότητά μας.
Το υποσυνείδητό μας υλοποιεί τις σκέψεις μας, τις ορμές, τις επιθυμίες, στην ουσία λέγοντάς μας, ότι εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τις σκέψεις μας.

Έχουμε πολύ μεγάλη δυνατότητα της επιλογής.
Οι Δυνάμεις της Ζωής ποτέ δεν μας κρίνουν, ούτε μας κατακρίνουν.
Μας αποδέχονται έτσι, όπως είμαστε.

Μετά οι Δυνάμεις Αυτές αντανακλούν τις πεποιθήσεις μας αυτόματα.
Εάν εσείς προτιμάτε να θεωρείτε, ότι στην ζωή σας είσαστε μόνοι και δεν σας αγαπάει κανείς, τότε ακριβώς αυτό θα λάβετε στην ζωή σας.

Αν όμως θα αρχίσετε να συγκεντρώνεστε στις θετικές σκέψεις, τότε θα φανεί το ανάλογο αποτέλεσμα.
Θα μεταμορφωθεί όλη η ζωή, η ύπαρξη σας θα γεμίσει με το καινούριο νόημα, που θα φέρει την χαρά της ύπαρξης.

Αλλά ας δούμε, από πού προέρχονται οι σκέψεις μας, που αυτές σχηματίζονται, ποια είναι η πηγή τους;
Βέβαια, είναι κατανοητό, ότι ο λόγος γίνεται για την παιδική ηλικία.
Στην παιδική ηλικία μας ανοίγεται η ζωή, στην παιδική ηλικία εμείς μαθαίνουμε για την ζωή από τις αντιδράσεις των ενηλίκων.

Εάν σας έτυχε να ζήσετε με ανθρώπους, που δεν ήσαν ευτυχισμένοι, ήσαν κακιωμένοι η ένιωθαν ένοχοι, τότε εσείς μάθατε πολλά αρνητικά πράγματα στην ζωή ως προς τον εαυτόν σας και προς τον γύρω κόσμο.
Συνηθίσατε να σκέφτεστε για τον εαυτό σας αρνητικά, να τοποθετείτε τον εαυτό σας στο αρνητικό πεδίο ενέργειας των σκέψεών σας:

«Είμαι συνεχώς ένοχος», «Ποτέ μου δεν κάνω τίποτε το σωστό», «Με θεωρούν κακό άνθρωπο».

Είναι πολύ φυσικό οι σκέψεις αυτές να σας δημιουργήσουν μια ζωή, γεμάτη απογοητεύσεις.

ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ, ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΤΑΣΗ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.

Πρόκειται για τον φυσικό νόμο της εξέλιξης και είτε το θέλουμε, είτε όχι, αυτός ο νόμος λειτουργεί.

Στις προσωπικές μας σχέσεις, στις σχέσεις με τους προϊσταμένους και τους συναδέλφους εμείς αναπαράγουμε τις σχέσεις, που έχουν δημιουργηθεί με τους γονείς μας.
Φερόμαστε με την ακρίβεια έτσι, όπως μας φέρονταν οι γονείς μας. Βρίζουμε και τιμωρούμε τους εαυτούς μας έτσι, όπως μας έβριζαν και μας τιμωρούσαν οι γονείς μας.
Επίσης αγαπάμε τους εαυτούς μας έτσι, όπως μας αγαπούσαν, όταν ήμασταν παιδιά.

ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΒΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Όλοι μας είμαστε τα θύματα των θυμάτων και αυτοί (οι γονείς μας) δεν μπορούσαν να μας μάθουν κάτι, που οι ίδιοι δεν γνώριζαν.

Εάν η μητέρα σας δεν ήξερε πώς να αγαπάει τον εαυτό της η ο πατέρας σας δεν ήξερε πώς να αγαπάει τον εαυτό του, τότε είναι απολύτως φυσικό αυτοί να μην ήξεραν να σας μάθουν να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Ρωτήστε τους γονείς σας για τα παιδικά τους χρόνια και θα τους καταλάβετε καλλίτερα και αν θα τους ακούτε με συμπόνια, εσείς θα καταλάβετε την πηγή του φόβου τους και την στάση τους προς την ζωή.

Οι άνθρωποι, που σας «προκάλεσαν τον πόνο», ήσαν οι ίδιοι τρομοκρατημένοι, όπως είσαστε εσείς τώρα.

Εμείς σχηματίζουμε τις πεποιθήσεις μας στην παιδική ηλικία και μετά πορευόμαστε στην ζωή, αναπαράγοντας τις καταστάσεις, που ταιριάζουν στις πεποιθήσεις μας.

Κοιτάξτε πίσω την ζωή σας και θα δείτε, ότι ουσιαστικά εσείς δημιουργείτε την ίδια πάλι κατάσταση με διαφορετικές αποχρώσεις και εκδοχές.
Και η κατάσταση αυτή είναι η υλοποίηση των δικών σας υποσυνείδητων ροπών.

Γι’ αυτό, πρέπει να ξέρετε καλά, ότι

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ - ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ.

Τα πάντα ανεξαιρέτως γεγονότα στην ζωή σας μέχρις αυτής της στιγμής ήσαν δημιουργημένα από σας τους ίδιους με την βοήθεια των πεποιθήσεών σας, πάνω στην εμπειρία σας.

Τα γεγονότα δημιουργούνταν από τις σκέψεις σας και τα λόγια σας, που χρησιμοποιούσατε χθες, την προηγούμενη εβδομάδα, τον προηγούμενο μήνα, τον προηγούμενο χρόνο, 10, 20, 30, 40 χρόνια πριν, αναλόγως της ηλικίας σας.

Όμως όλα αυτά ήταν στο παρελθόν.
Το σημαντικό τώρα είναι η επιλογή σας, η επιλογή των σκέψεων, των λέξεων, της πίστης.

Να θυμάστε, ότι ακριβώς και πριν απ’ όλα οι σκέψεις σας και τα λόγια σας δημιουργούν το μέλλον σας.

Η παρούσα στιγμή είναι εκείνη η αφετηρία, από την οποία εσείς κάνετε το άλμα προς το δικό σας αύριο.

Σημειώστε τι σκέφτεστε αυτήν την στιγμή, όταν διαβάζετε αυτά τα λόγια.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ- ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ. Η ΣΚΕΨΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΤΡΟΠΟ.

Δεν έχει σημασία η φύση του προβλήματός σας, το πρόβλημά σας είναι η αντανάκλαση της πορείας των σκέψεών σας.

Π.χ. σας εμφανίζεται η σκέψη:

«Είμαι ένας άχρηστος άνθρωπος».

Η σκέψη αυτή προκαλεί αμέσως ως απάντηση το αίσθημα, που επιδρά ενδόμυχα, αλλά πολύ κυριαρχικά πάνω σε όλη την ύπαρξή σας και η προσωπικότητά σας αυθόρμητα αναπτύσσεται ειδικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αλλά είναι στο χέρι σας εδώ και τώρα, αυτήν την στιγμή να απορρίψετε αυτήν την σκέψη και η μοίρα σας θα κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση.

Γι’ αυτό ελάτε από δω και τώρα να απελευθερωνόμαστε από τις αρνητικές μας σκέψεις, διότι η βασική πηγή των προβλημάτων μας και των δεινών μας- είναι το μίσος προς τον εαυτό μας και το αίσθημα της ενοχής ποικίλου βαθμού.

Από το βιβλίο του Εδουάρδου Τσβετκώφ
«Αναζητώντας το χαμένο «Εγώ»


Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2012/12/blog-post_4895.html#ixzz2uAiNrnV7

Γνωμικά από σπουδαίους ανθρώπους




Γνωμικά και ρήσεις...




Σοφά λόγια...