«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων

φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο
και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….» 

                                                     




Αριστοτέλης  "Πολιτικά"

 «Όποιος ξέρει να υπομένει τα πάντα, μπορεί και να τολμά τα πάντα.» 




Marquis de Vauvenargues

"Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Δεν κατανόησα ποτέ τι πραγματικά τους αρέσει και αυτό που εγώ γνώριζα απείχε πολύ από τις αντιλήψεις τους" 

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Αυτό που είμαστε.. Του Ίρβιν Γιάλομ

Ποιος από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.

Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ’ όλ’ αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα.

1. Αυτό που κατέχουμε.

Τα υλικά αγαθά είνα απατηλά. Ο Σοπενάουερ υποστηρίζει πολύ κομψά ότι η συσσώρευση πλούτου και αγαθών είναι ατελείωτη και δεν προσφέρει ικανοποίηση. Όσο περισσότερα κατέχουμε, τόσο πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις μας. Ο πλούτος είναι σαν το νερό της θάλασσας: όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο πιο πολύ διψάμε. Στο τέλος δεν κατέχουμε εμείς τα αγαθά μας – μας κατέχουν εκείνα.

2. Αυτό που αντιπροσωπεύουμε στα μάτια των άλλων.

Η φήμη είναι το ίδιο εφήμερη όσο και τα υλικά πλούτη. Ο Σοπενάουερ γράφει: “Οι μισές μας ανησυχίες και αγωνίες έχουν προέλθει από την έγνοια μας για τις γνώμες των άλλων… πρέπει να βγάλουμε αυτό το αγκάθι απ’ τη σάρκα μας”. Είναι τόσο ισχυρή η παρόρμηση να κάνουμε μια καλή εμφάνιση, ώστε για μερικούς φυλακισμένους, την ώρα που βαδίζουν προς τον τόπο της εκτέλεσής τους, αυτό που κυρίως απασχολεί τη σκέψη τους είναι το ντύσιμο και οι τελευταίες τους χειρονομίες. Η γνώμη των άλλων είναι ένα φάντασμα που μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ αλλάξει όψη. Οι γνώμες κρέμονται από μια κλωστή και μας υποδουλώνουν στο τι νομίζουν οι άλλοι, ή, ακόμα χειρότερα, στο τι φαίνεται να νομίζουν – γιατί ποτέ δεν μπορούμε να μάθουμε τι σκέφτονται πραγματικά.

3. Αυτό που είμαστε.

Μόνο αυτό που είμαστε έχει πραγματική αξία. Μια καλή συνείδηση, λέει ο Σοπενάουερ, αξίζει περισσότερο από μια καλή φήμη. Ο μεγαλύτερος στόχος μας θα έπρεπε να είναι η καλή υγεία κι ο πνευματικός πλούτος, ο οποίος οδηγεί σε ανεξάντλητα αποθέματα ιδεών, στην ανεξαρτησία και σε μια ηθική ζωή. Η ψυχική μας γαλήνη πηγάζει από τη γνώση ότι αυτό που μας αναστατώνει δεν είναι τα πράγματα, αλλά η ερμηνεία μας για τα πράγματα.

Αυτή η τελευταία σκέψη – ότι η ποιότητα της ζωής μας προσδιορίζεται από το πως ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας, όχι από τις ίδιες τις εμπειρίες – είναι ένα σημαντικό θεραπευτικό δόγμα που ανάγεται στην αρχαιότητα. Κεντρικό αξίωμα στη σχολή του στωικισμού, πέρασε από τον Ζήνωνα, τον Σενέκα, τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Σπινόζα, τον Σοπενάουερ και τον Νίτσε κι έφτασε να γίνει θεμελιώδης έννοια τόσο στην ψυχοδυναμική όσο και στη γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.

Από το βιβλίο του Irvin Yalom, Στον κήπο του Επίκουρου: αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, εκδόσεις Άγρα.

O Irvin D. Yalom (1931-) είναι επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειρίδιου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας («Existential Psychotherapy»). Το πρώτο του βιβλίο, «Theory and Practice of Group Psychotherapy», έχει μεταφραστεί σε 14 γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας.

Επιμέλεια Κειμένου: Κρυσταλία Πατούλη – tvxs.gr

Όσοι κλαίνε έχουν πιο ισχυρή προσωπικότητα

Είναι άδικο για την κουλτούρα μας να τοποθετεί την λύπη σε τόσο στενά όρια. Είναι καταστροφικό, ανθυγιεινό και άδικο για την ζωή ενός ανθρώπου. Οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να εκφράσουν την λύπη τους στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο υγιείς και πολύ πιο δυνατοί από αυτούς που την καταπιέζουν.

Σύμφωνα με νεότερες μελέτες και στοιχεία ψυχοθεραπευτών από την άλλη άκρη του Ατλαντικού όσοι κλαίνε αυθόρμητα και συχνά, συνήθως, είναι προσωπικότητες απείρως πιο ισχυρές από τους υπόλοιπους που παραμένουν σκληροί. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, λένε οι ειδικοί, ούτε σημάδι αυτολύπησης και ψυχολογικής κατάρρευσης. Το να κλαίμε είναι η έκφραση μιας ισχυρής προσωπικότητας, που ξέρει να αντιδρά σωστά στις αντιξοότητες και να τις μετασχηματίζει σε κάτι πραγματικά καλό.

1. Είναι αυθεντικοί

Όσοι κλαίνε έχουν καλή επαφή με τον συναισθηματικό τους κόσμο, δίνουν χώρο στην αυτοέκφρασή τους και τιμούν τον εαυτό τους.

2. Είναι πιο ανθεκτικοί

Οι άνθρωποι που κλαίνε είναι σαν τα καλάμια του μπαμπού. Λυγίζουν συχνά αλλά δεν σπάνε ποτέ, σε αντίθεση με τα ψηλά δέντρα με τους μεγάλους κορμούς τα οποία δεν λυγίζουν ποτέ αλλά όταν ο αέρας είναι πολύ δυνατός τα ξεριζώνει.

3. Είναι πιο ευτυχισμένοι 

Όσοι επιτρέπουν στον εαυτό τους να κλάψει, επιτρέπουν στα βαριά συναισθήματα να εκδηλωθούν και να βγουν, αφήνοντας χώρο για περισσότερη ευτυχία. Οι άνθρωποι που συγκρατούν τα δάκρυά τους, καταπνίγουν τα συναισθήματα αλλά αυτά παραμένουν εκεί και καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο χώρο και ενέργεια από το είναι μας.

4. Έχουν μεγαλύτερη ανοχή 

Οι άνθρωποι που σέβονται την αλήθεια τους, συνήθως σέβονται και την αλήθεια των άλλων. Είναι λιγότερο επικριτικοί και έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση.

5. Λειτουργούν ως πρότυπο

Όσοι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τους γύρω τους συνήθως ενθαρρύνουν και τους άλλους να σκέφτονται, ακόμη και να νιώθουν έτσι. Ακόμα περισσότερο, τα παιδιά τους μαθαίνουν κι αυτά να αφήνουν χώρο στα συναισθήματά τους και να τα αποδέχονται όπως είναι.

Παρακάτω ακολουθούν κάποια όμορφα αποφθέγματα για τα δάκρυα…

«Δεν άναψε ποτέ πυρκαγιά στο βάθος της καρδιάς μου, που δεν μπόρεσε ένα δάκρυ να τη σβήσει». – Jean-Jacques Rousseau

«Αυτοί που δεν κλαίνε ποτέ, είναι γεμάτοι δάκρυα». – Maurice Chapelan

«Sandburg: Η ζωή είναι σαν κρεμμύδι. Ξεφλουδίζεις ένα-ένα τα στρώματα και καμιά φορά κλαις.». – Carl Sandburg

«Το κλάμα καθαρίζει τα μάτια, τους πνεύμονες, την όραση, καθαρίζει την όψη, κατευνάζει τον θυμό – γι’ αυτό να κλαίτε συχνά». – Charles Dickens

«Κλαίει όποιος μπορεί, γελά όποιος θέλει». – Κινέζικη Παροιμία

«Η θεραπεία για οτιδήποτε είναι το αλμυρό νερό: ιδρώτας, δάκρυα ή θάλασσα». – Isak Dinesen

«Είναι ένα τόσο μυστικό μέρος, η γη των δακρύων». – Antoine de Saint-Exupery

«Τα πιο πικρά δάκρυα που έπεσαν πάνω από τάφους είναι για λέξεις που δεν ειπώθηκαν και για πράξεις που έμειναν ανολοκλήρωτες». – Harriet Beecher Stowe

«Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν και να δημιουργούν. Ζήσε μέχρι δακρύων». – Albert Camus

Πηγή Εναλλακτική δράση

ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ - ΕΚΤΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ - ΘΕΑΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ

Τρόποι ενδυνάμωσης για να αντέξεις κάθε δυσκολία…

Όταν έρχονται τα δύσκολα πολλές φορές απελπιζόμαστε, χάνουμε τον προσνατολισμό μας και κινδυνεύουμε να δράσουμε παράλογα ή απλώς να βυθιστούμε στην αδράνεια και στο σκοτάδι. Παρακάτω είναι 9 τρόποι ενδυνάμωσης του εαυτού ώστε να μπορέσεις με ψυχραιμία να σκεφτείς και να κάνεις τις ανάλογες κινήσεις που θα σε βγάλουν από τις δυσκολίες σου ή θα σε κάνουν να τις παρατηρήσεις με μια άλλη ματιά.
 Πρόκειται για 9 διαφορετικές διάσημες τεχνικές που ευελπιστούμε να αποτελέσουν μια άγκυρα στις δύσκολες στιγμές σου….

1) 

Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι τις κρίσεις δεν μπορούμε να τις διαλέξουμε. Μπορούμε όμως να διαλέξουμε το πως θα τις αντιμετωπίσουμε. Όλοι περνούν περιόδους κρίσεων και δυσκολιών στη ζωή τους. Το μόνο που διαφέρει είναι ότι κάποιοι βγαίνουν νικητές από αυτές και κάποιοι ηττημένοι (ή δεν βγαίνουν ποτέ). Μπορείς λοιπόν να παραπονιέσαι για αυτό που σου συμβαίνει ή μπορείς να αναλάβεις δράση. Και τα δύο δεν μπορούν να γίνουν. Όσο παραπονιέσαι, δεν δρας. Και όσο δρας δεν παραπονιέσαι. Αφού λοιπόν αναλάβεις δράση, κοίταξε να αποκομίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα μαθήματα από αυτήν την μοναδική εμπειρία.   

2) Κανείς δεν είναι αβοήθητος. Το να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου είναι κάτι φυσιολογικό. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους, είναι οι καλύτεροί μου πελάτες (!). 

Γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι, οικογένεια – φίλοι – γείτονες οι οποίοι σίγουρα θα σε βοηθήσουν εάν τους το ζητήσεις. Θα σου προσφέρουν έστω μια συμβουλή ή έναν ξέγνοιαστο καφέ. Εάν πάλι δεν θέλεις να απευθυνθείς σε άλλους, απευθύνσου στο αντικείμενο της πίστης σου, όποιο κι αν είναι αυτό. Εάν δεν θέλεις ούτε αυτό πήγαινε σε συναθροίσεις ανθρώπων που έχουν ένα παρόμοιο πρόβλημα με εσένα. Θα βοηθηθείς πολύ βλέποντας ότι και άλλοι άνθρωποι υποφέρουν όπως εσύ και θα πάρεις ιδέες για τον τρόπο που εκείνοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα.   

3) Ανοίξου σε κάποιον. Βρες έναν φίλο, έναν εξομολογητή, έναν ψυχολόγο ή το κατοικίδιό σου και εξέφρασε αυτά που σε προβληματίζουν. Είναι σημαντικό οι φόβοι να γίνουν λέξεις και συγκεκριμένες εικόνες και να εκφραστούν από μέσα σου. Εάν κανένας από τους παραπάνω δεν είναι διαθέσιμος, τότε μπορείς να μιλήσεις στον εαυτό σου! Όχι δεν αστειεύομαι. Οραματίσου τον εαυτό σου απέναντί σου και πες του ό,τι σε βασανίζει. Μετά πάρε τον ρόλο του απέναντι εαυτού σου και απάντησε. Μην ανησυχείς, δεν θα τρελαθείς κάνοντας το αυτό. Είναι πιο πιθανό να τρελαθείς εάν δεν μιλάς σε κανέναν.

4) Βρες έναν σκοπό! Εάν είσαι βουτηγμένος στα προβλήματα, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκτήσεις σκοπό. Μπορείς να γίνεις κάλλιστα εθελοντής σε κάποια οργάνωση και να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Δεν χρειάζονται χρήματα για να το κάνεις αυτό και επιπλέον η προσφορά θα σε κάνει να αισθανθείς πολύ καλύτερα ανεβάζοντας τη διάθεσή σου. Ευτυχώς στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν πάρα πολλές οργανώσεις και ανάγκες για εθελοντές. Μην περιμένεις να είσαι καλά για να προσφέρεις. Κάντο τώρα και η ανταπόδοση θα είναι άμεση.  

5) Αποστασιοποιήσου από το πρόβλημα. Μια εξαιρετική τακτική για να ανταπεξέρχεσαι στα προβλήματα είναι να αποστασιοποιείσαι. Σκέψου εάν αυτό που περνάς θα έχει σημασία σε 10 χρόνια και προσπάθησε κατά καιρούς να τα αντικρίζεις με τα μάτια του εαυτού σου σε δέκα χρόνια.
6) Δες τη χιουμοριστική τους πλευρά… Πάντα υπάρχει μια χιουμοριστική πλευρά, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα και όσο μακάβριο κι αν είναι κάποιες φορές. Είναι μια ανεπαίσθητη μετατόπιση συνείδησης η οποία ξαφνικά θα κάνει το πρόβλημα να φαίνεται πολύ μικρό ή γελοίο. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι ότι είσαι χαρούμενος, απλά βρες κάτι μέσα στο ίδιο το πρόβλημα που να είναι αστείο. Αν χρειαστεί δες το με τα μάτια ενός τρίτου.  

7) Αναμετρήσου με τον φόβο… Εδώ ίσως βρίσκεται η πολυτιμότερη πρακτική. Ο άνθρωπος υποφέρει διότι μέσα στο κεφάλι του υπάρχει ένας αδιόρατος θολός φόβος ο οποίος δεν έχει λογική. Αυτή είναι μια κατάσταση πανικού η οποία ταλαιπωρεί αφάνταστα τον οργανισμό σου. Πως θα το κάνεις; Κάθισε κάπου με ηρεμία, αποστασιοποιήσου λίγο από το συναίσθημα και βάλ’ τα κάτω: Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Γράψ’ το! Και τι θα γίνει εάν συμβεί αυτό το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Συλλογίσου λίγο πάνω σε αυτήν την ερώτηση. Θα δεις ότι ο φόβος θα καταλαγιάσει αμέσως. Θα δεις ότι αυτό το θολό τέρας που ήταν έτοιμο να σε καταβροχθίσει, δεν είναι τελικά και τόσο σπουδαίο.  

8) Δράσε! Ο φόβος και τα προβλήματα μας παραλύουν. Το χειρότερο λοιπόν που μπορεί να μας συμβεί είναι να παραμένουμε σε αδράνεια. Θεώρησε την αδράνεια σαν ένα ναρκωτικό που σε βυθίζει ολοένα και περισσότερο στο πρόβλημα. Μην το επιτρέψεις. Δράσε προς τη λύση του προβλήματος. Όταν εξαντλήσεις τη δράση σου, ακόμα κι αν το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, θα νιώθεις ικανοποίηση. Ικανοποίηση ότι έχεις κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι σου.

 

9) Τέλος έχε εμπιστοσύνη. Σε ποιον; Σε όποιον θέλεις εκτός από τους άλλους. Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό, στο σύμπαν ή στον εαυτό σου. Όταν θα έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου, τότε μπορείς να χαλαρώσεις και να αφεθείς στην κοσμική ροή. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα αδικηθείς και ότι αυτό που συμβαίνει είναι για το καλό σου. Μπορεί να μην το βλέπεις τώρα, αλλά είναι έτσι. Θυμήσου πόσα πράγματα συνέβησαν στο παρελθόν που τα θεώρησες αρνητικά και εντούτοις τώρα μπορεί να ευγνωμονείς για αυτές τις εμπειρίες. Δεν υπάρχει αδικία και δεν υπάρχει τιμωρία. Αυτή η εμπειρία θα σε κάνει δυνατότερο και καλύτερο. Όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται αυτή τη δύσκολη ώρα, θημήσου… ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ! 

 
Πηγή: enallaktikidrasi.com 

Οι πιο ξεχωριστοί άνθρωποι είναι συχνά και οι πιο χαμένοι

Τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους, εκείνους που συνεχίζουν να ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά, τους αναγνωρίζεις συνήθως απ’το βλέμμα… «έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης. Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών τους, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα. Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη».

Οι άνθρωποι αυτοί είναι συχνά μελαγχολικοί και χαμένοι στις σκέψεις τους. Ψάχνονται συνεχώς, αποζητούν να μάθουν τον εαυτό τους, τους γύρω τους, τον κόσμο, τη ζωή. Δε φοβούνται να κοιτάξουν κατάματα τα συναισθήματά τους και να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους. Θέλουν να ζήσουν. Αληθινά, έντονα, αυθεντικά ,με πάθος, με μαγεία και αναζητούν συνταξιδιώτες στην ιδανική αυτή πορεία, που έχουν φανταστεί.

Είναι συνήθως αρκετά ονειροπόλοι, έχουν μια ιδεατή εικόνα της πραγματικότητας και της ζωής τους και προσπαθούν με κατωφερείς νοητικές διεργασίες να την εφαρμόσουν στα πράγματα. Γι’αυτό προσπαθούν να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το περιβάλλον τους, υπεραναλύοντας συχνά καταστάσεις. Δύσκολα συμβιβάζονται με το μέτριο, το εύκαιρο, το περιστασιακό, προτιμούν να απέχουν παρά να βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν τους γεμίζει. Προτιμούν να περιπλανιούνται απ’το να βρίσκονται σε ένα ασφαλές τέλμα.

Γι’αυτό θέτουν συνεχώς ερωτήματα, δε φοβούνται τις αλλαγές, αντίθετα, τις επιδιώκουν-καμιά φορά και σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα να χάνονται. Αμφισβητούν και αναθεωρούν καταστάσεις, δε χωράνε σε καλούπια ,δε μπορούν να στριμωχτούν σε μονοδιάστατους κόσμους με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε μια διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, σε ένα συνεχές ψυχολογικό μορατόριουμ. Έχουν δυσκολία στις δεσμεύσεις γιατί νιώθουν ότι τους περιορίζουν. Ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι ότι θα βαρεθούν και έχουν έντονες τάσεις φυγής.

Και αυτός ο φόβος ίσως σχετίζεται αρκετά με τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες τους, που αποκλίνουν από τον κύριο κορμό των άλλων, κάνοντάς τους να νιώθουν ότι «κανείς δεν τους καταλαβαίνει». Έχουν συναισθηματικές διακυμάνσεις, βιώνουν έντονο άγχος και συχνά μοναξιά. Μπορεί να βρίσκονται με μια παρέα αλλά νοητικά και συναισθηματικά να απουσιάζουν και να μη νιώθουν κανένα δέσιμο αλλά, αντίθετα, κενό.

Ποια είναι η λύση για αυτούς τους ανθρώπους-αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει; H πρώτη είναι να ακολουθήσουν τη συμβατική οδό, να πάνε με το ρεύμα. Συνήθως βέβαια σε τέτοια πλαίσια οι άνθρωποι αυτοί υποεκτιμώνται. Η εναλλακτική λύση είναι η επίμονη-και συχνά επίπονη-αναζήτηση ανθρώπων με παρόμοιο προσανατολισμό. «Είσαι ένα έργο τέχνης. Δε θα σε εκτιμήσουν όλοι, αλλά όσοι σε προσέξουν, θα σε θυμούνται για πάντα».

Πηγή: enallaktikidrasi.com

Αριστοτέλης Πολιτικά

«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….» 

Μεγάλωσα πια

Μεγάλωσα πια. Δε χάνω χρόνο δίνοντας εκατοντάδες δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους. Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί.

Μεγάλωσα και δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε μου λες. Βαρέθηκα να μαντεύω. Θέλω να τα ακούσω και θέλω να τα δω.

Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που σκέφτονται στ’ αλήθεια αυτό που λένε. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους.

Η μοναξιά δε με φοβίζει, όπως με φόβιζε παλιότερα. Περνάω καλά με τον εαυτό μου και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως είμαι καλύτερα μόνη μου παρά με κακή παρέα.

Τους ανθρώπους πλέον δεν τους ξεχωρίζω από τα λόγια και τις υποσχέσεις- τους ξεχωρίζω από τα μάτια. Και εμπιστεύομαι επιτέλους την κρίση μου. Γιατί η πρώτη μου εντύπωση είναι συνήθως η σωστή. Πάντα ήταν. Τα μάτια δε λένε ψέματα. Αυτά εμπιστεύομαι.

Δε μου παίρνει πια ένα χρόνο ολόκληρο για να καταλάβω τι είναι και τι δεν είναι ένας άνθρωπος. Έμαθα να βλέπω, βλέπεις- όχι απλώς να κοιτάζω. Έμαθα να παρατηρώ και να μη χαραμίζω τον καιρό μου. Μου δόθηκε το δώρο του χρόνου.
Μεγάλωσα και ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που κουτσομπολεύει τους πάντες σε εμένα, πίσω από την πλάτη μου θα κουτσομπολεύει και εμένα. Ο άνθρωπος που ζηλεύει και θέλει το κακό του άλλου -ακόμα και αν μου δείχνει πως είναι φίλος μου- θα ζηλεύει και θα θέλει και το κακό το δικό μου. Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που μιλάει εκείνος για τους άλλους παρά από τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι για εκείνον. Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι.

Ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που πρόδωσε και συνεχίζει να προδίδει, θα προδώσει κάποια στιγμή και εμένα. Και αυτούς τους ανθρώπους τους έκανα πέρα. Και νιώθω πιο καθαρή και πιο ελαφριά από ποτέ.

Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο, που ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους όμορφους. Από μέσα. Ανθρώπους που σκέφτονται και που μπορούμε να μιλήσουμε. Και ανθρώπους που μιλάμε χωρίς πολλά πολλά λόγια. Ανθρώπους που μπορώ να κάθομαι δίπλα τους σιωπηλή και να μην νιώθουμε την ανάγκη να γεμίσουμε τη σιωπή. Αλλά, όταν τη γεμίζουμε, μιλάμε στ’ αλήθεια.

Μεγάλωσα πια για τα «έλα μωρέ, δεν πειράζει». Πειράζει και παραπειράζει. Το είπαμε τόσες φορές αυτό το «δεν πειράζει» που πείραξε όλο μας το είναι. Και συνηθίσαμε να δεχόμαστε πράγματα που μας τρώνε από μέσα. Αλλά η ζωή είναι μικρή για να τη ζεις με καταστάσεις που πειράζουν και να παραμένεις σιωπηλός. Μεγάλωσα και σέβομαι πλέον πολύ τον εαυτό μου για να παραμένω σιωπηλή.

Δεν αντέχω πια τις ανούσιες σχέσεις, τις περιττές συζητήσεις και τις επιβεβλημένες επικοινωνίες. Δεν αντέχω να ακούω κούφια «σ’ αγαπώ», να βλέπω ψεύτικα χαμόγελα και να πιστεύω τα «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» που τα παρασέρνει ο χρόνος και τα παίρνει ο διάολος. Δεν αντέχω κούφιους ανθρώπους, νεκρούς από μέσα και βρώμικους που προσπαθούν με βρωμίσουν και εμένα. Δε βλέπω πια ανθρώπους που δε θέλω να δω, δε δουλεύω για ανθρώπους που δε σέβομαι και δεν πιστεύω στο κρυμμένο καλό των ανθρώπων που μου δείχνουν πάντα την κακή τους πλευρά. Θέλω μόνο τα ουσιαστικά. Και, κάπως έτσι, είμαι επιτέλους ελεύθερη.

Μεγάλωσα και έμαθα να αγαπώ σαν να υπάρχει αύριο. Γιατί το «σαν να μην υπάρχει αύριο» είναι το μόνο εύκολο.

Στον έρωτα, ο Άλλος δεν είναι ούτε το απωθημένο μου ούτε το δεδομένο μου. Βρίσκω τη μέση λύση. Και σέβομαι την παρουσία και τη σταθερότητα. Αυτό που πολύς κόσμος βαριέται είναι αυτό που εμένα με ιντριγκάρει. Αν με κάνεις να νιώσω ασφάλεια, θα σου δώσω την περιπέτεια που χρειάζεσαι.

Έμαθα να αγαπώ τα αμοιβαία. Και να αγαπώ ανθρώπους που με αγαπούν. Και να σέβομαι ανθρώπους που με σέβονται. Ψάχνω όσους με ψάχνουν.

Μεγάλωσα και δε χρησιμοποιώ ποτέ υποκατάστατα. Σοκολάτας, ζάχαρης, ανθρώπων, σχέσεων.

Μεγάλωσα και λέω «Όλα ή τίποτα». Το «τίποτα» τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει. Το «λίγο», όμως, με σκοτώνει.

Δεν έχω ανάγκη να με συμπαθούν όλοι ούτε να με θεωρούν όλοι όμορφη. Δεν έχω ανάγκη να κάνω πράγματα που δε θέλω για να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο με τη συμπεριφορά μου. Δεν έχω ανάγκη να είμαι σε όλους συμπαθής. Δε θέλω να είμαι σε όλους συμπαθής. Με νοιάζει να μπορώ να σέβομαι εγώ τον εαυτό μου. Με νοιάζουν οι άνθρωποι που τους νοιάζω και εγώ. Αυτούς νοιάζομαι. Σε αυτούς θα δώσω τα πάντα.

Δεν στεναχωριέμαι πια στα γενέθλια, γιατί μεγάλωσα ακόμα ένα χρόνο και δεν πρόλαβα να κάνω όσα θα ήθελα. Στα γενέθλια χαίρομαι γιατί είναι ευλογία το να μεγαλώνεις. Συγκεκριμένα, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.

Μεγάλωσα και συνειδητοποίησα πως το δύσκολο δεν είναι να ξεχάσω το παρελθόν αλλά αυτό που είχα φανταστεί ως μέλλον. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να ξεχάσω. Και να φτιάξω ένα καινούριο. Ένα μέλλον που να μου ταιριάζει με όνειρα ολόδικά μου και όχι δανεικά, με όνειρα σημερινά και όχι ενός παλιού μου εαυτού. Μεγάλωσα και άλλαξα. Και άλλαξαν και τα όνειρά μου. Και σταμάτησα να μαζεύω παλιά μου όνειρα σαν ρακοσυλλέκτης. Έχω μόνο τα καινούρια μου όνειρα και τα αγαπώ και τα προσέχω και τα φροντίζω κάθε μέρα.

Συνειδητοποίησα πως πολλές φορές δεν μπορώ να αλλάξω τις καταστάσεις, όσο κι αν προσπαθώ. Τότε είναι που μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου. Και να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ κάθε φορά. Συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να κάνω πάντα αυτό που θέλω. Έχω, όμως, επιλογή. Και έτσι, δεν κάνω ποτέ αυτό που δε θέλω.

Μεγάλωσα και είμαι επιτέλους ελεύθερη.

Λουκία Μητσάκου
Αρθρογράφος, φωτογράφος, γλωσσολόγος, μεταφράστρια

Πηγή: loukini.gr

Τα πάντα ξεκινούν από το μυαλό

«Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικλείει τον κόσμο»

 – Albert Einstein 

Αν αισθάνεστε ότι έχετε κολλήσει στην ζωή η δεν είστε ευτυχισμένοι με τις καταστάσεις στις οποίες βάζετε τον εαυτό σας, ρίξτε μια δεύτερη ματιά στις σκέψεις σας. Επιτρέπετε στην φαντασία σας να σας οδηγήσει στα πράγματα που θέλετε; Η φαντασία σας είναι το πρώτο μέρος όπου πραγματοποιείτε τις πιο βαθιές επιθυμίες σας. Αν μπορείτε να φανταστείτε αυτό που θέλετε, μπορείτε να το έχετε. Με τα λόγια του Wayne Dyer:

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε κάποια από τα παραστρατήματα της Φαντασίας που θα σας εμποδίσουν να πραγματοποιήσετε τις μοναδικές επιθυμίες σας. Θυμηθείτε ότι η φαντασία σας είναι δική σας και μόνον δική σας. Έχετε την έμφυτη ικανότητα να την χρησιμοποιήσετε με όποιον τρόπο επιλέξετε. Κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος για την φαντασία σας. Οτιδήποτε τοποθετηθεί στην φαντασία σας και μείνει εκεί γίνεται κυριολεκτικά η πραγματικότητα σας.

Ο Νίκος Καζαντζάκης τονίζει την ιδέα αυτή βάζοντας τα παρακάτω λόγια στον φαντασιόπληκτο πρωταγωνιστή του Ζορμπά, ο οποίος πάντα έζησε την ζωή του στο έπακρο: «Πιστεύοντας με πάθος σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα, το δημιουργούμε. Ανύπαρκτο είναι οτιδήποτε δεν έχουμε επιθυμήσει ποτέ αρκετά». Αυτή είναι η δύναμη της φαντασίας σας όταν αυτό που επιθυμείτε φαντασιώνεται επαρκώς ώστε να το κάνει την πραγματικότητα σας. Μην υποβαθμίζετε το υπέροχο αυτό χάρισμα χρησιμοποιώντας τον με τρόπο που αντιτίθεται στην Εγώ ειμή ο Θεός αρχική φύση του.

Ίσως η πιο συνηθισμένη λάθος χρήση της φαντασίας είναι το να τονίζετε αυτό που δεν θέλετε για σας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη κατηγορία της λάθος χρήσης της φαντασίας. Αρχίστε να προσέχετε τις συζητήσεις γενικά, και θα μείνετε έκπληκτοι από το πόσο συχνό είναι. Θα το βρείτε να εκφράζεται μέσα σε φράσεις όπως, δεν αξίζω τον πλούτο, είμαι πάντα τόσο άτυχος, τα πράγματα δεν πάνε ποτέ καλά σε μένα, και είμαι άρρωστος και δεν μπορώ να γιατρευτώ, είναι το είδος των ιδεών που μπορεί να υπάρχουν από την παιδική ηλικία. Οι εξαιρετικά λειτουργικοί αυτό-πραγματωμένοι άνθρωποι απλά ποτέ δεν φαντάζονται τι είναι αυτό που δεν επιθυμούν να έχουν ως πραγματικότητα τους.

Αρχίστε να παρατηρείτε και να είστε προσεκτικοί στο να κρατάτε την φαντασία σας μακριά από σκέψεις που δεν επιθυμείτε να πραγματοποιηθούν. Αντίθετα, αρχίστε να εξασκείστε στο να γεμίζετε την δημιουργική σκέψη μέχρι επάνω με ιδέες και επιθυμίες που θέλετε πολύ να πραγματοποιηθούν. Τιμείστε τις φαντασιώσεις σας άσχετα με το αν οι άλλοι τις θεωρούν τρελές ή αδύνατες. Θυμηθείτε τον κόσμο του Καζαντζάκη και πιστέψετε με πάθος σε αυτό που είναι στην φαντασία σας και το οποίο δεν υπάρχει ακόμα στον πραγματικό κόσμο.

Dr Wayne Dyer

Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας. Αξίζετε οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Αυτή είναι η στιγμή να ξεφορτωθείτε τις αρνητικές σκέψεις. Φανταστείτε μόνον και δημιουργείστε μια πραγματικότητα από θετικές εμπειρίες. Τα πάντα ξεκινούν από το μυαλό.

Kate Minogianni‎»Ξυπνώντας τον Ονειρευτή. Αλλάζοντας το Όνειρο»

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ